Chapter5
ดึกมากแล้ว ภากรณ์ยังนั่งทำงานอยู่โต๊ะตัวเก่า ทั้งที่เขาจะเรียกแท็กซี่ให้มายด์กลับบ้านไปก่อนแต่ความดื้อร้นของเด็กสาวก็ขออยู่ต่อจนได้ เธอขออนุญาตพ่อแม่บอกว่าจะอยู่ช่วยทำกับข้าวและเป็นเพื่อนคุณมิ้นท์ด้วย ได้ฟังอย่างนั้นคนเคารพเจ้านายอย่างสองกับหญิงก็อนุญาตลูกทันที
มายด์ก็เบื่อตัวเองนะที่ชอบเผลอมองภากรณ์อยู่บ่อยๆ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมอิตาลุงนี่โดดเด่นในสายตาเสมอ เธอเคยถามตัวเองว่าเพราะเหตุการณ์วันนั้นหรอที่ทำให้ความรู้สึกเปลี่ยนไป แต่พอทบทวนดูดีๆ มันไม่ใช่เพิ่งเกิดแต่เธอกลับรู้สึกผูกพันคล้ายภากรณ์เคยดีกับเธอมากๆ มาก่อน
"ยังไม่ง่วงหรอเฮีย" มายด์ทนถ่างตาไม่ไหวแล้วจึงเอ่ยถาม
"ง่วงก็ไปนอนก่อนเลย ฉันขอหาอะไรอ่านหน่อย" ดวงตามุ่งมั่นที่มองหน้าจอไม่ละมองมายด์สักนิด ทั้งยังพูดไล่ให้เธอไปนอน ไม่ได้หันมาดูเลยว่ามายด์ขนหมอนผ้าห่มมากองรอตรงนี้แล้ว
"หนูหลับไปหลายตื่นแล้วค่ะ เฮียเถอะกินก็ไม่กิน นอนก็ไม่นอน ไม่ได้นะคะ" มายด์บ่นงุ้งงิ้งตามประสา แต่นั้นก็ทำให้ภากรณ์อมยิ้มแล้วหันมาคุยกับเธอดีๆ
"นี่สองสั่งให้มาเฝ้าฉันหรอ" ภากรณ์เห็นเสือผืนกว้างมีหมอนผ้าห่มปูพร้อมก็ยิ้ม เขาถามทั้งที่รู้อยู่แล้วเพราะมายด์มักจะโทรไปรายงานสองให้ได้ยินเสมอๆ
"รู้ว่าคนเขารักก็เล่นตัวใหญ่เลยน่าา ไม่สงสารคนที่คอยเป็นห่วงบ้างหรือไง" มายด์ประชดเสียงแง่งอน
"ถ้าเป็นพ่อแม่เธอน่ะบอกไปว่าไม่ต้องห่วง ฉันดูแลตัวเองได้" ภากรณ์ยอมละจากโนีตบุ๊กย้ายตัวมานั่งข้างมายด์ ความอ่อนล้าของเขาแสดงชัดทั้งทางสีหน้าและร่างกาย เหนื่อยขนาดนี้แล้วทำไมไม่อาบน้ำนอนเหมือนคนอื่น ทำไมต้องฝืนทำขนาดนี้ด้วย
"ไม่ใช่พ่อแม่ค่ะ หนูนี่แหล่ะ" มายด์สังเกตรอยคล้ำใต้ตาที่บ่งบอกว่าอดนอนมาหลายคืน กลิ่นเหงื่อคละคลุ่ง ผิวหน้ามันขลับในขณะที่ริมฝีปากแห้งผาดอย่างคนอดน้ำ ทำให้เธอหลุดปากพูดในสิ่งที่ไม่คิดมาก่อน
"ห่วงฉัน เธอเนี่ยนะ"
"ทำไมคะหนูห่วงเฮียไม่ได้หรือไง หรือห่วงไว้ให้แฟนเฮียห่วงคนเดียว"
"ตลกล่ะ เฮียมีแฟนที่ไหนล่ะ"
"อายุปูนนี้แล้วก็ต้องมีบ้างแหล่ะ คนนั้นไง คนที่ชื่ออะไรนะ มิโกะใช่ไหม"
จากที่เถียงกันทีเล่นทีจริงมายด์ดันหลุดปากพูดชื่อมิโกะขึ้นมา เธอไม่รู้เลยว่ามิโกะก็คือตัวเธอเอง เธอเข้าใจมาตลอดว่าผู้หญิงที่ชื่อมิโกะคือรักแรกของเฮีย คือทุกอย่างของเฮีย หรอกให้รักแล้วก็จากไปอย่างโหดร้ายที่สุด ภากรณ์ได้ยินมาดย์ถามอย่างนั้นก็ตกใจ ยิ่งเขาทำหน้าเจื่อนมายด์ก็ยิ่งมั่นใจว่าผู้หญิงที่ชื่อมิโกะสำคัญกับภากรณ์มากจริงๆ
"ไปรู้มาจากไหน" ภากรณ์อึกอักถาม
"ช่างหนูเถอะค่ะ เอาเป็นว่าถ้าเธออยู่ตรงนี้ หนูอยากรู้จังว่าเฮียจะทำยังไง จะมัวเแต่ทำงานจนดึกจนดื่นไหม" มายด์ถามอย่างไร้เดียงสา แต่แววตาใสซื่อกับน้ำเสียงประชดประชันนั่นกลับทำให้ภากรณ์ห้ามใจไม่ได้
"ถ้าอยู่ตรงนี้ฉันก็คงจูบเธอ กอดเธอและไม่ยอมปล่อยเธอไปอีกแน่" ภากรณ์จดจ้องใบหน้าสวยที่หม่นสายตาเศร้าลงทีละน้อย มายด์ไม่รู้ตัวเลยว่าแสดงอาการยังไงอยู่ ผิดกับภากรณ์ที่เริ่มยอมแพ้กับความต้องการของตัวเอง
"ถ้าเป็นมิโกะ ป่านนี้เธออาบน้ำให้ฉันแล้วล่ะ"
"หนูก็อาบให้ได้นะคะ ถ้าเฮียอนุญาต"
เสียงหวานพูดพร่าเบา ภากรณ์ได้ยินชัดว่ามายด์พูดจริงไม่ได้หยอกล้อเขาแน่ เขาแสร้งไม่สนใจทำเป็นว่าไม่ได้ยินที่มายด์พูด พอถูกเมินใส่แทนที่เด็กสาวจะหยุดกลับรบเร้าร้องขอมากขึ้นอีก
"เขาทิ้งเฮียไปแล้วนี่คะ คนอื่นก็มีสิทธิดูแลเฮียซิ" มายด์เสียแข็งก่อนจะตรงไปคว้ามือภากรณ์ให้เดินตาม เธอคิดว่ายังไงซะคืนนี้ต้องจับเฮียอาบน้ำนอนให้ได้ ไม่สนใจหรอกว่าเฮียจะมีปัญหาเคร่งเครียดอะไร
ภากรณ์ยอมเดินตามเหมือนทุกครั้ง ร่างสูงแกร่ง ใบหน้านิ่งดุดันก็แค่เปลือกนอก แท้จริงแล้วหัวใจเขาอ่อนไหวเกินกว่าจะอยู่คนเดียวได้ ทั้งยังโหยหาความรักในเมื่อมิโกะมาอยู่ตรงนี้แล้วจะให้ปฏิเสธยังไง
จังหวะเดินไปห้องต้องผ่านหน้าห้องวาเลนซ์ เสียงครางหวนแปลกๆ ดังเล็ดลอดออกมาเป็นจังหวะ ปลายเท้ามายด์สะดุดกึกหันควับมองหน้าภากรณ์ตาปริบๆ เสียงที่ได้ฟังไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นกิจกรรมชู้สาว มายด์กำข้อมือแกร่งไว้แน่น กรอกตาลอกแล่กยืนตัวแข็ง
"ชู้ว์!!!" ภากรณ์วางนิ้วชี้ไว้ระดับปาก พ้นเสียงเบาเพื่อไม่ให้มายด์ส่งเสียงดัง
เสียงหวานของมิ้นท์กระเส่ารับเสียงก้อนเนื้อพั่บๆ ทำเอามายด์เบ้หน้าไม่อยากฟัง ภากรณ์เห็นอย่างนั้นก็ยิ้มขำ เขาเข้ามาโอบเอวประคองมายด์เดินไปห้อง
"ยังไง ยังอยากอาบน้ำให้ผมอีกไหม" ภากรณ์พูดอย่างอารมณ์ดี เป็นครั้งแรกเลยที่เขาคุยเหมือนตอนอยู่กับมิโกะ มายด์ที่เพิ่งได้ยินเขาแทนตัวเองว่า 'ผม' ก็รู้สึกวูบวาบ นี่อิตาลุงคิดบ่นเริ่มมองเธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่งแล้วหรอ
ภากรณ์ปล่อยตัวสบายๆ บิดเนื้อบิดตัวไล่ความเมื่อยล้า ถอดเสื้อเชิ้ตที่เหม็นคลุ้งไปด้วยกลิ่นเหงื่อออก ปลดกระดุมถอดกางเกงแล้วนุ่งผ้าเช็ดตัวกันโป๊ เขาจะเดินไปทางห้องน้ำแต่ถูกปลายนิ้วเล็กๆ สะกิดทักไว้ก่อน
"หืมม..." ภากรณ์ลากเสียง ดวงตาวับวาวแสดงความคาดหวัง แต่ลึกๆ ก็ไม่อยากให้เธอพูดประโยคนั้นออกมา
"ขอหนูอาบให้คุณนะคะ" ริบฝีปากคลี่ยิ้มสวมจริตยั่วดูไม่เหมือนเด็กสาวเลยสักนิด มิโกะในร่างมายด์กำลังเชื้อเชิญเขา ทั้งที่รู้ว่าควรปฏิเสธแต่ร่างกายกลับพยักหน้ารับและจูงมือกันเดินเข้าห้องน้ำ
อ่างน้ำอุ่นมีฟองนุ่มนิ่มสีขาวสะอาดตา ร่างภากรณ์นอนแช่อยู่ในนั้น โดยที่มายด์นั่งขนาบข้างค่อยบีบนวด ลูบไล้ฟองสบู่ชำระล้างสิ่งสกปรก เส้นผมที่ปล่อยยาวไม่เป็นทรงถูกปลายนิ้วเรียวเล็กเกลี่ยแผ่วเบา มายด์มองภากรณ์อย่างหลงใหล ความรู้สึกโหยหาอยากสัมผัสทุกสัดส่วนของเขาช่างบีบหัวใจเหลือเกิน มายด์ล่องลอยคล้ายไม่รู้ตัวเลยตัวซ้ำว่าทำอะไรลงไป
"เธอก็เปียกแล้ว มาอาบน้ำด้วยกันซิ" ภากรณ์เอ่ยปากชวน มายด์ยังไม่ทันได้ตอบก็ถูกรวบตัวมาลงอ่างซะก่อน ร่างบางถูกจัดวางอยู่หน้าเขา รั้งตัวมาพิงบนอก มายด์เบี่ยงตัวน้อยๆ เพราะอยากมองใบหน้าภากรณ์ตลอดเวลา ไม่อยากให้เขาหายไปไหนสักวินาทีเดียว
ฝ่ามือบางวางประทับลงโครงหน้าหล่อ เธอเชิดหน้ามองทำให้ปลายจมูกอยู่ใกล้ผิวแก้มเพียงคืบ ดวงตาแห่งความโหยหาจดจ้องกันและกัน ริมฝีปากเผลอเม้มน้อยๆ แสดงออกว่าอยากสัมผัสเขามากกว่านี้
ภากรณ์ทนเสียงเรียกร้องของหัวใจไม่ไหวแล้ว เขาแนบหน้าลงไปใกล้ใช้สันจมูกชนชิดแล้วสูดดมแก้มสาวอย่างรักใคร่ กลิ่นอ่อนๆ นี้ช่างคุ้นเคยเหลือเกิน เขาไม่อาจห้ามใจแค่หอมได้จึงประกบริมฝีปากจูบกลีบนิ่ม
รสจูบเนิบนาบทำงานต่อเนื่อง เด็กสาวที่ควรจะไม่ประสีประสากลับจูบรับเท่าทันจังหวะที่ชายหนุ่มมอบให้ จังหวะจูบกระชับขึ้นตามลมหายใจ บดเบียดย้ำๆ ส่งลิ้นสากผลักความคิดถึงไปมาแล้วผละออกมาจ้อง
"จูบเก่งจังนะ" ภากรณ์หลุดปากชม แต่ยังไม่ทันพูดอะไรต่อมายด์ก็ยื่นหน้าเข้ามาบดจูบซ้ำอีก
ภายใต้น้ำอุ่นร้อนมีเรือนร่างคนทั้งสองเสียดสีกัน ภากรณ์ลูบไล้อย่างโหยหาในขณะที่มายด์เองก็รู้สึกอยากใกล้ชิดเขามากขึ้นอีก
"หนูขอทำให้คุณได้ไหมคะ" จูบเร่าร้อนถูกผละออกมาเอ่ยขอ ภากรณ์ไม่ทันได้ตั้งตัวพอถูกมือเล็กคว้าท่อนเอ็นเข้าหน่อยก็เด้งตัวสนองทันที
"หนูยังไม่ได้ทำอะไรเลย" มายด์พูดแซวทั้งยังเร่งมือชักคลึงจนน้ำกระเพื่อมไหวตามแรงถี่ ภากรณ์พยายามนิ่งทั้งที่อยากฟัดคนบนตัวใจจะขาดแต่ตอนนี้คงทำได้แค่ปลดเปลื้องเสื้อผ้าเธอก่อน
ท่อนใหญ่อวบหนาจนเกือนกำไม่มิด มาดย์ออกแรงตำเน้นๆ หวังให้ร่างหนากระตุกปล่อยน้ำรักออกมา แต่ยิ่งทำยิ่งเสียเปรียบเพราะภากรณ์ยังทำหน้านิ่งแถมมือยังซุกซนถอดเสื้อผ้าเธอจนล่อนจ้อนไม่ต่างกัน อยู่ๆ ฝักบัวก็ปล่อยละอองน้ำออกมา จังหวะที่มายด์สะบัดหน้าเพราะน้ำไหลแรงจนลืมตาไม่ขึ้นแล้ว ร่างบางถูกอุ้มขึ้นสูงปล่อยให้สายน้ำชะล้างฟองสบู่จนหมดแล้วก็อุ้มพามาโซฟาหนัง
ความอดทนของภากรณ์ถึงขีดสุด วางร่างมิ้นท์ลงได้ก็ตรงเข้าไปกอดรัดทันที เข้าพรมจูบเน้นๆ อยากอยากใคร่ ทุกสัดส่วนที่เคยทำได้แค่มองตอนนี้ถูกคลึงเคล้นเต็มมือ มายด์ไม่มีท่าทีขัดขืนทั้งยังโต้กลับอย่างโหยหาเหมือนกัน
จากจูบที่เริ่มฝีปากเริ่มย้ายลงต่ำไปขบกัดที่คอ ไม่เพียงแค่นั้นปลายยอดอวบที่ดูสดสวยตามวัยสาวชูชันรอให้ปากชายหนุ่มมาครอบครอง ภากรณ์ดูดเต้าเนื้ออย่างเมามัน ลงลิ้นสากสัมผัสจนทั่ว ขบฟันกัดเบาๆ พอให้มายด์ได้หลุดเสียงคราง
ร่างสูงคุกเข่าลงพื้น จับเรียวขาสองข้างให้กางแยก เขามุดหน้าลงฟัดกลีบเนื้อนิ่มตามใจปรารถนา ทั้งจูบทั้งเลียจนหนำใจก่อนจะแทงลิ้นแข็งลงเม็ดกลางสุดเสียว
ไม่ว่าจะมายด์หรือมิโกะก็ไม่เคยได้รับสัมผัสนี้ ไม่เคยลิ้มรสความเสียวซ่านยามถูกกลืนกินกลีบสาว ยิ่งภากรณ์ตะกละตะกล้ามฟัดเท่าไรเธอก็ยิ่งเสียว ร่างกระตุกปล่อยเมือกสวาทนับครั้งไม่ถ้วนแต่ดุเหมือนลิ้นแพหนานั้นจะกลืนลงคอไปหมดไม่เหลือไว้ประจานความร่านของเธอเลย
"คุณคะ หนูเสียวเหลือเกิน" มายด์ครางกระเส่าทั้งยังปรนเปรอคำหวาน ภากรณ์ได้ใจสอดนิ้วหนาเข้าโพรงขรุขระเติมเต็มให้เธอยิ่งเสียวกว่าเก่า มายด์ไม่อาจต้านทานแรงปรารถนานี้ได้ ความตึงคับที่ช่วงล่างทำให้รู้สึกเสียดราวจะปริแตกอยู่แล้ว แต่มายด์กลับรู้สึกไม่สุดยังอยากได้อะไรที่สนองเราทั้งสองคนมากกว่า
"ขอหนูทำให้คุณบ้างนะคะ คุณกรณ์ใส่เข้ามาเถอะค่ะ" มายด์ร้องขออย่างน่าไม่อาย ซึ่งตอนนั้นภากรณ์เองก็มัวเมาไปด้วยตัณหาเขาลอบยิ้มร้าย ยินขึ้นเต็มความสูง ฝ่ามือประคองใบหน้าสวยให้เชิดขึ้น
"พูดอีกทีซิ เธออยากได้อะไรนะ" เสียงพร่าถามทำมายด์เขินจนไม่กล้าพูดซ้ำ เธอเลือกคว้างวงลำแข็งมาคลึงชักแทนคำตอบ ปลายนิ้วหัวแม่มือเกลี่ยลงริมฝีปากสีหวาน มายด์กระดกลิ้นโลมเลียนิ้วนั้นทั้งยังส่งสายตาท้าทายจนภากรณ์ต้องกดหน้าเธอลงต่ำ
ท่อนสวาทถูกดันเข้าโพรงปากบาง จังหวะโยกตัวแผ่วๆ ร่อนสะโพกเสยงัดให้เรียวลิ้นได้ปรนเปรอตามใจ มายด์ดูดดุนราวเจ้าท่อนนี้คือขนมหวาน กลิ่นหอมๆ รสชาติสู้ลิ้นอย่างนี้เองหรอที่เธออยากสัมผัสมานาน
มายด์หลับตานิ่งปล่อยให้ภากรณ์บังคับปากเธอครูดเข้าออกตามใจ ภาพในอดีตที่ครั้งหนึ่งเธอก็เคยทำแบบนี้วนมาในความทรงจำ ชุดพยาบาลสุดเซ็กซี่ที่เคยสวมใส่ ความดีงามต่างๆ ห้วนกลับมาให้จดจำ ภากรณ์กระตุกตัวเสร็จในขณะที่มายด์น้ำตาไหลอย่างไม่รู้ตัว
"มายด์ มายด์! เป็นอะไรหรือเปล่า"
เสียงเรียกดังก้องหู ค่อยๆ ห่างออกไปๆ จนกลายเป็นเงียบสงบและดำมืดในที่สุด
TT
ตอบลบ