INTRO
Kyta’s Part
"ฉันโอนเงินให้แล้ว อย่าให้พลาดละ"
“หึ”
เฟสไทม์จากคนที่สวยงามราวกับรูปปั่นเทพธิดา แต่คำสั่งของเธอไม่ต่างจากสัตว์ร้ายที่เดือดดาลไปด้วยแรงอิจฉาริษยา เหตุผลที่เธอบอกผมว่า...เป้าหมายขัดขวางเส้นทางดังของเธอ ปกติผมไม่รับงานอย่างนี้หรอกนะ แต่พอเห็นเป้าหมายร่างบางในรูป แค่วินาทีเดียวผมยังหลงไปกับรอยยิ้มที่สดใสของเค้า ถ้าผมไม่รับงานนี้ไว้เอง เธอก็คงไปจ้างคนอื่นทำอยู่ดี ผมเลือกเป็นคนทาลายรอยยิ้มนั้นเองดีกว่า
EP.1
Gun’s Part
ลมหายใจหอบถี่หวาดกลัวอยู่ไม่สุขความมืดปกคลุมทั่วทิศ นี่เหม็นฉุนจากถุงขยะที่ครอบอยู่บนหัวหรือเพราะยาสลบก่อนหน้านั้น ร่างสะลึมสะลือพอรู้สึกตัวได้ก็ดิ้นประท้วง สองมือยังถูกดึงไปมัดรวมกันไว้ข้างหลังรั้งตึงจนเจ็บไปหมด สองเท้ายังเป็นอิสระออกแรงกระทืบลงพื้นสุดแรง พอจะจับความรู้สึกโคลงเคล้งและแรงสั่นสะเทือนได้
...นี่เราอยู่ในรถหรอ?
ผมอยากรู้จังว่ารถกำลังวิ่งไปไหน เมื่อแรงสั่นสะเทือนจอดนิ่งไม่นานร่างผมก็ถูกฉุดลากราวกับไร้วิญญาณ ร่างเดินตามแรงลากอย่างเร็ว (นี่มันเดินหรือจะรีบไปตามควายที่ไหน) ผมถูกผลักแรงๆ จนล้มไปกองกับพื้น
...เบาๆ ไม่ได้หรือไงวะ
นี่พวกแกรู้ไหมผิวฉันกว่าจะขาวเนียนละเอียดนุ่มมือขนาดนี้ หมดเงินไปตั้งเท่าไรห๊ะ!! ผิวผมมีค่ามีราคานะเฟ้ย ไหนจะงานโฆษณาสิบหลัก ไหนจะงานแบรนด์แอมบราสเดอร์เครื่องสาอางที่รับไว้อีก ถ้ารอดไปได้นะ...พวกแกตายแน่ไอ้โจรชั่ว!!
"ฟื้นแล้วเหรอครับคุณซุปตาร์"
"พวกแกต้องการอะไร ฉันมีเงินนะจะเอาไหม" ผมรู้อยู่แล้วว่าใครๆ ก็อยากได้เงิน จึงรีบยื่นข้อเสนอเพื่อจะได้จบๆ ไป #เงียบ
ไม่มีใครโต้ตอบออกมา แม้ว่าผ้าดาจะมัดปิดตาผมไว้แต่ความรู้สึกบอกว่ามีคนอยู่รอบตัวหลายคน
"ถอดเสื้อผ้ามันออก" เสียงแรกที่ร้องทักผม ออกคาสั่งให้คนที่เหลือปลดเสื้อผ้าออกจากร่างผมทันที แรงฉุดกระชากไร้ทิศทางดึงทึ้งจนแบรนด์เนมทุกชิ้นพร้อมใจกันทิ้งผมไปทันที
"จะทำไรปล่อยกู" ผมพยายามดิ้นรนขัดขืน แต่ก็รู้ดีว่ามันไม่เป็นผล ปรับอารมณ์ยื่นข้อเสนอต่อไป ไม่ว่าต้องเสียเงินมากเท่าไรมันก็คุ้ม เพื่อแลกกับที่ผมยังบริสุทธิ์ผุดผ่องอยู่
...ไม่นะ ครั้งแรกของผม
"เอาของมาแล้วออกไปกันได้ละ" เสียงเดิมยังออกคำสั่งต่อ เค้านิ่งเฉยจนน่าอึดอัด ผมพยายามคุยด้วยแต่เค้าไม่ตอบกลับมาสักคาเลย ปกติผมแค่ผมยิ้มทุกคนก็พร้อมยอมผมทุกอย่างนะ นี่อะไรกัน?
...เค้าไม่รู้จักผมหรอ
อ่านต่อคลิกที่รูปเลยจ้า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น