Chapter NC1
"เห็นอย่างนี้แล้วยังแน่ใจอยู่ไหม"
ทันทีที่มายด์พยักหน้ารับ ความรักที่ถูกซ้อนไว้เนินนานก็ทำงานทันที ภากรณ์เพียงรั้งร่างมายด์มากอด ความอบอุ่นที่แผ่ออกมาจากเรือนร่างหนาทำให้ร่างมายด์อบอุ่นไปด้วย เธอแทบละลายจมหายไปในแผงอกนั้น กลิ่นเหงื่อเจือกลิ่นน้ำมันที่เคยบอกว่าเหม็นตอนนี้รู้สึกหอมอย่างบอกไม่ถูก มายด์เริ่มกดจมูกซอกคอซ้ายทีซอกคอขวาทีอย่างอยากรู้ว่ามีตรงไหนหอมกว่านี้บ้าง
ไม่เพียงหอมเบาเธอยังประทับริมฝีปากตีตราจองส่วนต่างๆ ไม่ต่างกัน แต่คราวนี้ไม่ใช่แค่จูบยังกดน้ำหนักใช้กลีบเนื้อที่นิ่มกว่าดูดเน้นลงผิวหนาราวอยากให้เกิดรอยช้ำ ภากรณ์ตั้งสติบังคับพวงมาลัย ปล่อยให้มือซุกซนลูบไล้ลงต่ำตามด้วยริมฝีปากขบดูด
"ขอกินได้ไหมคะ" เสียงหวานขออนุญาตก็จริงแต่ปลายนิ้วนี่รูดซิปลงพร้อมงัดเจ้าง่วงตัวย้วยออกมาชักคลึงเรียบร้อยแล้ว
ภากรณ์ไม่กล้าละสายตาจากถนนไปมองตรงอื่น ทำได้เพียงสูดหายใจลึกปล่อยให้แรงชักคลึงขยับนำจนความอ่อนนุ่มกลายเป็นท่อนแข็งลำใหญ่
เอ็นแข็งขืนที่ไม่ควรลุกตอนนี้กำลังประจานว่าที่มายด์ยั่วยวนเก่งเหลือเกิน เธอยิ้มกริ่มก่อนจะลากสันจมูกจากเนินท้องน้อยมาฟัดแก้มแรงๆ ครั้งหนึ่ง
"คุณน่ารักรู้ตัวไหมคะ" ริมฝีปากที่กัดเม้มจนแดงกร่ำเผยอยิ้มก่อนพูด ภากรณ์งงตัวเองไม่น้อยเพราะสารรูปของเขาไม่ใกล้เคียงกับคำว่าน่ารักเลยสักนิด คนน่ารักมันควรเป็นเธอมากกว่า ทำไมนะถึงมาชมแบบนี้
"ผมเนี่ยนะ" เสียงพร่าเอ่ยถาม
"ใช่ค่ะ ดูซิ! น่ารักจะตายไป" มายด์ชี้ชวนให้ดูส่วนยื่นยาว ภากรณ์ไม่ต้องมองก็รู้ว่าไอ้ตัวดุ๊กดิ๊กที่ติดตัวเขามาตั้งแต่เกิดหน้าตายังไง ไม่เคยมองมันว่าน่ารักเลยสักนิดมีแต่จะเป็นตัวปัญหา จัดเอี่ยงซ้ายเอี่ยวขวายังไงก็โดดเด่น
"หัวสวยมากเลยค่ะ น่ากินมาก" ภาพกัดปากราวหมันเขี้ยวทำภากรณ์สะดุ้งเฮือก เขาไม่คิดว่าไอ้ท่อนยุ่นๆ จะกลายร่างเป็นส่วนน่ากินในสายตาใครได้ พอพูดจบปากแสนสวยก็มอบไออุ่นลงมาทันที โลมเลียลิ้นที่นุ่มและสากใส่ลำท่อนครูดปากเน้นก่อนจะย้ำดูดแค่ส่วนหัวหยัก
เพียงแค่นั้นแขนขาแกร่งก็อ่อนแรง แค่จะแทบเหยียบคันเร่งยังทำไม่ได้เลย ผู้หญิงตัวเล็กนิดเดียวที่ดูไม่มีพิษสงอะไรกำลังฆ่าเขาทั้งเป็น เธอกระเส่าครางยังปรนเปรอริมฝีปากให้ต่อเนื่อง ภากรณ์ทำตัวไม่ถูกใจที่ร้อนรุ่มอยากเสร็จสมติดอุปสรรคหลายอย่างเหลือเกิน
"พอก่อนได้ไหมครับ เดี๋ยวผมจะขับไม่ถึงบ้านนะ" เสียงอ่อยร้องขออย่างยากเย็น ใจอยากใคร่ ไม่ได้ต้องการให้มายด์หยุดแต่ขืนปล่อยไว้ต้องไม่ดีแน่ โอ๊ย! รอดลูกปืนมาได้จะตกม้าตายเพราะเซ็กส์ไม่ได้นะเฟ้ย
"ครางให้ฟังหน่อยซิคะ ถ้าพอใจหนูอาจจะหยุดก็ได้" มายด์ยื่นข้อเสนอ ได้ฟังอย่างนั้นชายหนุ่มยิ่งงงหนัก เพราะไม่คิดว่าตัวเองต้องมาทำอะไรแบบนี้
"ผมทำไม่เป็นหรอก" ภากรณ์เสียงตอบ
"ไม่ทำก็ไม่หยุดค่ะ คุณเองก็ชอบนี่คะ หนูรู้นะ"
ถนนสายดึกลงจากทางลาดยาวถึงชานเมือง ป้ายไฟสว่างบอกว่าข้างหน้าคือโรงแรม ภากรณ์ไม่รอช้าเลี้ยวคว่ำเข้าไปทันที ผ่าม่านรูดเปิดรับรถหรู จ่ายเงินเสร็จประตูแห่งสวรรค์ก็เปิดให้ใช้บริการทันที หัวใจชายหนุ่มคิดมาตลอดว่าอยากถนอมเด็กสาว ไม่ว่าจะตอนไหนเธอก็คือสิ่งมีค่าในชีวิตเขา แต่ตอนนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไป ในเมื่อเธอต้องการเขาขนาดนี้ทำไมจะยอมให้ไม่ได้
จังหวะปลุกปล้ำทำงานตามสัณชาตญาณทันที ริมฝีปากหนาอวบอิ่มจูบดุดันราวอยากกลืนกินคนร่างบาง เธอเองก็เช่นกันทั้งคลอเคลียพ้นเสียงหวานจนหัวใจชายหนุ่มอ่อนยวบเกินต้าน จากรสจูบหน้าประตูร่างบางถูกอุ้มมาโยนลงเตียงเต็มแรง
"อุ้ย! ชอบแบบนี้หรอคะ" ร่างมายด์ตกลงเบาะนิ่งจนกระเด็นขึ้นตามแรงสปิงส่ง ภากรณ์ขึ้นคร่อมทับทันที จับสองแขนบางพาดเหนือหัว เสียงฟัดเนื้อดังตามสันจมูกลากผ่าน ปากไล่งับซอกคออย่างเสือร้าย
"กลัวหรือเปล่าครับ" เสียงเคล้นถามเจือความพอใจไว้ไม่น้อย มายด์แสร้งทำหน้าหวาดกลัว ดิ้นขลุกขลักส่วนบทเด็กสาวกำลังถูกข่มขืนทั้งยังพูดแกล้งด้วย
"ไม่ทำก็ปล่อยค่ะ หนูรู้เฮียไม่กล้าหรอก"
"นี่ท้าทายหรอ"
"ไม่ได้ท้าค่ะ ทำสักทีเหอะ"
เกมส์แรกที่ควรหอมหวานกลายเป็นเร่งเร้าท้าทาย ภากรณ์เหมือนคนสติหลุดระบายความกลัดมันด้วยการฟัดร่างที่เล็กกว่าจนจมเตียง จูบหยาบๆ ทำร่างมายด์สั่นเทิ้ม เธอเจ็บร้าวทุกจุดที่ถูกจูบคล้ายริมฝีปากนั้นอยากลงโทษมากกว่ามอบความสุข "คุณกรณ์" เสียงกระท่อนกระแท่นยามใบหน้าสวยเชิดเปิดทางให้เขาซุกไซ้
"ทำไมหืมม... เริ่มกลัวผมแล้วหรือไง" สองแขนบางขึงเหนือหัว บนตัวเธอมีแผงอกกว้างที่โน้มต่ำมาคุยด้วย มายด์ใจเต้นรัวไม่คิดว่าอ้อมกอดอุ่นที่เคยหลงไหลกำลังกลายเป็นซาตานที่ข่มเหงเธอซะเอง
"ถ้ายังไม่พร้อม ผมหยุดก่อนก็ได้นะ" สายตามายด์จดจ้องอย่างหวาดกลัว ดวงตาเครือน้ำใส ปากสั่นระริกพูดไม่ออก ภากรณ์เห็นอย่างนั้นก็ทิ้งตัวทับ จรดใบหน้าลงแนบ ดวงตากลมใสจ้องกันใกล้มาก หน้าผากชนชิด ริมฝีปากประกบปล่อยไอร้อน
"คุณไม่ใช่มิโกะแล้วนะ ตอนนี้คุณเป็นแค่เด็กอายุสิบแปด ถ้าผมทำต่อก็เท่ากับผมเอาเปรียบคุณ" ภากรณ์ระบายความอัดอั้นในหัวใจ เขายังเหลือสติรู้ผิดชอบชั่วดี การที่คนหนุ่มวัยฉกรรจ์อย่างเขาจะมีเซ็กส์กับลูกสาวของลูกน้องมันดูไม่ควรเท่าไร
"ถ้าคุณไม่ทำหนูทำเองค่ะ"
สัมผัสที่ประกบกันอยู่แล้วทำให้มายด์มอบรสจูบแสนหวานให้อย่างง่ายดาย เธอเร้าริมฝีปากเนิบนาบสอดลิ้นที่ทั้งสากและอ่อนนุ่มกระดกเกี่ยวในโพรงนุ่ม เกมส์ต่อสู้ของลิ้นร้อนทำงานพร้อมใบหน้าที่เบียดซ้ายเบียดขวาราวอยากให้จูบแนบชิดยิ่งขึ้น ร่างบางดิ้นจนหลุดการเกาะกุมได้แล้วผลักร่างที่หนากว่าลงล่าง
"เป็นของหนูนะคะเฮีย" เสียงพร่าพูดแทบไม่ได้ยิน หากแต่ดังชัดในโสตประสาทของภากรณ์ เขาไม่รู้เลยว่าเด็กสาววัยนี้จะปลุกปล้ำเขาได้ยังไง ต่อให้เธอเป็นมิโกะก็เถอะจะช่ำชองกว่าผู้ชายอย่างเขาหรอ
เสื้อผ้าถอดออกจากร่างอย่างยากเย็น แทนที่ภากรณ์จะช่วยกลับกระหยิ่มยิ้มดูเด็กสาวไล่ถอดผ้าเกะกะให้พ้นกาย
มายด์มีท่าทีฮึดฮัดและเครอะเขินในคราวเดียวกัน ต่อให้เธอคุ้นชินร่างกายนี้แค่ไหนก็ยังตื่นเต้นไม่เปลี่ยน
เมื่อร่างบางของเด็กแรกสาวคร่อมทับได้สำเร็จ เธอเริ่มซุกไซ้ขบดูดเม็ดนิ่มยอดอกแรงๆ ภากรณ์สะดุ้งวาบตามแรงกัด อกแกร่งส่ายรับราวอยากถูกกลืนกินหากแต่มายด์ชิมส่วนอื่นมากกว่า
ใบหน้าสาวลากลงต่ำจนถึงหน้าท้องแกร่ง พวงสวรรค์ที่มีทั้งท่อนเอ็นลำเขื่องและก้อมกลมสองลูกมีขนหรอมแหรม มายด์ซุกจมูกลงดมซอกยื่นกลีบปากไปอมก้อนหยุ่นตรงหน้า
ภากรณ์ขาสั่นพั่บๆ วูบวาบตามที่มายด์มอบจูบ ยิ่งตอนที่ปากสวยครูดตามความยาวเอ็นร้อน ดูดสวบๆ มือช่วยชักคลึงอย่างอยากใคร่ก็ยิ่งเสียว เสียงทุ่มต่ำครางอื้อประสานลมหายใจกระเส่าหอบ มายด์รู้โดยสันชาตญาณว่าเขาใกล้เสร็จเต็มทีจึงเปลี่ยนจากปรนเปรอไปเป็นฝ่ายตักตวงแทน
"อืมม..." คราวนี้ไม่ใช่น้ำเสียงพร่าทุ่มแต่เป็นเสียงหวานหูครางตามจังหวะบดกลีบฉ่ำกับริมฝีปากหนาของภากรณ์
เด็กสาวคร่อมทับลงใบหน้าชายหนุ่มคุกข่าอ้าขากว้างให้กลีบที่มีเมือกฉ่ำประทับลงริมฝีปาก เธอโยกเย้าคนข้างล่างก็เหมือนรู้ใจอยากมอบรสลิ้นให้ เขาโลมเลียแบบหยาบๆ ดังเก่า ดูดเน้นไม่เท่าไรร่างบางก็กระตุกเกร็ง ภากรณ์ไม่ปล่อยเวลาให้มายด์ได้พักเขาก็พลิกกลับมาคร่อมอีกรอบซึ่งคราวนี้เขาพุ่งไปที่เป้าหมายอย่างไม่ลังเล
หัวใจมายด์ตอนนี้เต็มไปด้วยความแปลกใหม่ เมื่อครั้งที่เกิดเป็นมิโกะเธอเป็นแค่โสเภนีราคาแพง ถูกเสี่ยควงไปโหนทีไปนี่ทีปู้ยี่ปู้ยำจนตายด้านกับความรักและเซ็กส์ ผู้ชายคนสุดท้ายที่เธออยากครอบครองก็คือวาเลนซ์ คนที่ร่ำรวยและเย่อหยิ่งแต่ไม่ว่าจะพยายามเท่าไรก็ไม่มีทางได้ทำอย่างนี้กับเขา
ทุกจังหวะที่ลิ้นกระดกลงกลางกลีบ แตะเม็ดเดียวซ้ำๆ ราวอยากให้จดจำความรู้สึกแสนเสียวนี้ไว้ มายด์หายใจไม่ทั่วท้องฮึดฮัดไปกับความวูบวาบในอกแล้วเบียดตัวหนี
"คุณกรณ์หนูเสียว" มายด์รำพันความในใจออกมา แต่ดูเหมือนว่านั่นจะเป็นคำชมให้ภากรณ์ยิ่งโลมเลียรุนแรงกว่าเก่า ช่องทางที่ไม่เคยใช้งานมากก่อนถูกความสากทักทายจนเกร็งน้ำคาวหลายระรอก มันวาบหวามและเจ็บปริในคราวเดียวกันทั้งที่เขาก็สอดมาแค่ลิ้นหยุ่น
ภากรณ์สังเกตอาการคู่ขาตลอด เขารู้ว่าต้องผ่อนเกมส์รักลงอีกหน่อยจึงเริ่มสอดนิ้วเข้าโพรงขรุขระกระหน่ำเคลื่อนจังหวะส่งความยาวของปลายนิ้วทิ่มแทงเข้าไปกระแทกจุดรับรส
มายด์ครางเจ็บปวด เธอไม่คิดว่าแค่นิ้วเดียวจะทำร่างแทบปริอย่างนี้แล้วเจ้าท่อนนั้นเล็กซะที่ไหนจะยัดมันเข้าไปยังไงเนี่ย
ดวงตาฉ่ำวาวหลับตาปี๋ไม่อยากรับรู้ว่าจะถูกทำอะไรต่อ พยายามกลั้นเสียงเจ็บปวดไม่ให้รอดผ่านริมฝีปากมาได้ เมื่อเห็นว่ากลีบปากสวยกัดเม้มจนแดงกร่ำภากรณ์ก็ปรี่ไปจูบ จากที่กักขฬะหยาบกระด้างเหมือนของเคยๆ จากเสือร้ายภากรณ์ปรับมาเป็นเทพบุตรที่ค่อยสอนค่อยทำอย่างทะนุถนอม
กว่าจะส่งแท่งร้อนเข้าทักทายแม่ของลูกได้เล่นเอาเหนื่อย ภากรณ์งัดทุกกระบวนท่ามาปรนเปรอแต่เพราะนี่คือเด็กที่เพิ่งแตกเนื้อสาวยังเต่งตึงไปซะทุกส่วนแค่ท่อนเอ็นไซส์มาตรฐานก็ทำให้เลือดออกได้
จังหวะเสียดสีทำร่างมายด์เจ็บร้าวทั้งตัว ร่างกายที่ครั้งหนึ่งถูกใช้งานแลกเงินทำให้เผลอลืมไปว่าความสาวผ่านมาแค่ครั้งเดียวเท่านั้น เธอไม่เคยหวงแหน ลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าการเสียซิงครั้งแรกรสชาติเป็นอย่างไง
ภากรณ์มอบคำหวานให้ตลอด ปลอบประโลมจนเกมส์รักสงบลงในที่สุดทิ้งไว้เพียงความเจ็บปวดกับหยดน้ำตาที่ยังเกรอะกังบนใบหน้าสวย
"ผมขอโทษนะ ผมทำคุณเจ็บหรือเปล่า"
"เจ็บซิคะ แต่ไม่ต้องขอโทษหรอกฉันเต็มใจ"
"เต็มใจ... แล้วร้องไห้ทำไมล่ะครับ หืมม.."
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ฉันแค่ดีใจน่ะ"
มายด์เลือกเก็บคำบางคำไว้ ไม่ได้ตอบออกไปว่าเธอดีใจเรื่องอะไร เธอกระชับกอดอ้อนแล้วเปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่น ไม่ยอมหลุดปากพูดว่าเธอดีใจที่ไม่หลงผิดไป
แต่งไม่ฟินบ้างต้องขออภัย คือมันแต่งยากมากเพราะมันโยงปมอดีตปมปัจจุบัน แล้วก็แต่งคู่กับนิยายวายอีกเรื่องด้วย ตีกันมากจ๊ะแม่
...กราบขออภัยอย่างสูง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น